Het was niet de meest gemakkelijke beslissing. De Foundation Workshop! Niet alleen is dit de hoogste niveau internationaal maar je moet er ook nog voor aangenomen worden. Daarnaast opent de inschrijving zich al rond maart het jaar ervoor. In dit geval moest ik dus in maart 2017 beslissen, doe ik mee? vind ik mezelf goed genoeg? zal ik aangenomen worden? Allemaal vragen, die de onzekerheid over jezelf en je werk best doen toenemen.
In april 2017 besliste ik om mezelf in te schrijven. Vergeet niet, het inschrijven gaat gepaard met een stuk over jezelf, je motivatie, je beste werk en dit allemaal word door een commissie beoordeeld.
Word ik dus wel goed genoeg bevonden?
Vrij snel kwam het verlossende woord. Ik ben goed genoeg, alleen het was al vol. Deze workshop heeft namelijk 20 plekken voor 20 studenten. Om de kwaliteit te waarborgen en iedereen evenveel leerweg te geven, is er maar een beperkt aantal spots.
Dus in 2019 mocht ik sowieso deelnemen. En in de tussentijd kwam ik op de wachtlijst terecht.
Ik was overigens nummer 3 op de wachtlijst, wat ik zelf als best pittig beschouwde. Want, wat zijn de kansen dat er 3 afvallers zijn op 20 mensen. Niet heel veel leek mij.
In september was ik gaan fotograferen in Italië en plots kwam daar het verlossende e-mailtje. Gefeliciteerd, je bent door! Wauw! Wat was dat super tof om te horen. Alleen, ik had mijn doelstellingen inmiddels zo aangepast voor 2018 (o.a. de nieuwe studio in Alblasserdam!) heb ik er wel geld genoeg voor. Gelukkig kwam het goed met de financiën. Dus mijn trip werd gepland. Een ticket, een hotel, een huurauto, toch iets eerder vertrekken vanwege de jetlag en hoe leuk zou het zijn als we er nog een mini vakantie achter aan plakken.
Zo gezegd zo gedaan! Gepland en wel vertrok ik 10 januari 2018 naar Dallas TX, Amerika.
En wat een bijzondere reis werd dit. Ik heb ontzettende mooie en leuke mensen leren kennen. Het voordeel van ver komen is dat er veel mensen die ook van ver komen ook iets eerder aanwezig zijn vanwege de jetlag. Dus ontmoette ik bijzondere mensen uit Nederland, België en de UK. We zijn in onze vrije tijd lekker wezen winkelen in de Walmart (wat een HEERLIJK grote super toffe supermarkt :)), maar ook wezen eten. En ik ben zelfs nog met een collega naar Uncle George Shooting-range geweest. Wat een avontuur!
Evenals de start van de workshop! Even dacht ik nog dat ik de enige was die zenuwachtig was. Maar gelukkig bij het polsen van andere studenten bleek ik niet de enige te zijn. Er werden lessen gegeven door Ben Christman, Kirsten Lewis en natuurlijk Huy Nguyen zelf! Uiteindelijk werden de groepen verdeeld en mochten wij persoonlijke lessen ontvangen van Candice C. Cusic & Daniel Aguilar, 2 helden op het gebied van fotografie. En ondanks dat mijn fotografie (die van iedereen overigens!) piekfijn in orde was, was dat niet helemaal het ding waar ik mijn lessen over kreeg. Mijn lessen ging namelijk over mij. Gaby. Waar mijn basis lag en hoe ik mij open kon stellen naar mijn klanten toe. Het ging over mijn kwetsbaarheid en hoe ik mij open kon stellen om zo mijn klanten te leren kennen. Al met al een bijzondere reis en ervaring. Ik heb een super gave eindpresentatie afgeleverd. Die ik helaas niet kan tonen omdat de muziek illegaal is (:P) maar ik zal binnenkort wat losse foto's hierover bloggen.
Ik kreeg als opdracht een super leuk gezin. Bestaande uit papa, mama, 2 zoons en 1 dochter. Wonende op een prachtig stuk land van 26 hectare. Ik volgde ze van 7 uur s'morgens tot 10 uur in de avond. Waarbij ik op de eerste dag de vrije hand kreeg. Op de dagen tussendoor kritieken en fotografie les en met de verbeterpunten de tweede dag terug ging. Stiekem zette ik hun prachtige gezin op de gevoelige plaat.
Mijn dank gaat absoluut uit naar de openheid & gastvrijheid van Preston, Erica, Patrick, Ian & Caroline. Mijn medestudenten in mijn groepje, Tova, Chris, Marc & Nakis. En natuurlijk mijn ongelofelijk fijne teachters, Candice & Daniel. En Huy voor het vertrouwen en aannemen van mij tijdens deze workshop.
Wat een reis, wat een avontuur.
En weet je wat de mooiste afsluiting van alles was?
Dat ik de zondag toen de workshop klaar was, ik gelijk mijn kleine Kip in de armen kon sluiten. Want die was inmiddels naar Amerika afgereisd om haar mama op te halen
<3
Fotocredits, Daniel Aguilar & Marieke Zwartscholten
